- dilxoşluq
- is.1. Şadlıq, fərəh, sevinc, məmnunluq. Atası da dilxoşluq ilə oğluna baxırdı və görürdüm ki, oğlunun biliyinə qəlbdən çox-çox fəxr edirdi. C. M.. Hünər gələndə özü ilə şənlik və dilxoşluq gətirərdi. M. C..2. dan. Zarafat, əylənmə, mazaqlaşma. Dilxoşluq etmək – zarafatlaşmaq, əylənmək, mazaqlaşmaq. Qulammirzə axşam teatrdan qayıdanda yataq otağında arvadı yatmış görür. Çarpayının kənarında əyləşir, dilxoşluq edir. Ç..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.